Kiedy zawezwanie do próby ugodowej jest niedopuszczalne?

Każda czynność powzięta przed sądem lub innym organem powołanym do rozpatrywania spraw danego rodzaju przedsięwzięta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia – powoduje zawieszenie biegu terminu przedawnienia.
  • Wniosek o zawezwanie do próby ugodowej jest składany w celu przeprowadzenia pomiędzy stronami postępowania pojednawczego. Należy podkreślić, że skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego istotnie nie odbiera możliwości zawarcia ugody pomiędzy stronami. Ugodę można zawrzeć na każdym etapie postępowania i ma ona moc wyroku sądowego. Przepisy procedury cywilnej przewidują zamknięty katalog przesłanek, przy zaistnieniu których sąd musi uznać ugodę za niedopuszczalną.
Przesłanki te to: niezgodność ugody z prawem, z zasadami współżycia społecznego albo ugoda zmierzająca do obejścia prawa. Należałoby je jednak, zgodnie z art. 58 kodeksu cywilnego rozszerzyć również na wniosek o zawezwanie do próby ugodowej. Zgodnie z art. 185 § 1 kodeksu postępowania cywilnego, wniosek ten złożyć można w sądzie właściwym dla siedziby/miejsca zamieszkania wezwanego, a więc nie musi to być to sąd, przed którym toczy się sprawa o stwierdzenie nieważności umowy kredytu. Celem zawezwania do próby ugodowej winna być chęć zawarcia porozumienia pomiędzy stronami postępowania. Właśnie ze względu na brak realizacji tego celu wnioski składane przez banki w postępowaniach przeciwko tzw. frankowiczom powinny być bezwzględnie odrzucane.
W dorobku polskiej judykatury znajduje się wiele orzeczeń potwierdzających stanowisko, że zawezwanie do próby ugodowej, które ma na celu nie zawarcie porozumienia, a przerwanie biegu terminu przedawnienia jest niedopuszczalne. Tak na przykład orzekł Sąd Apelacyjny w Krakowie (wyrok z dnia 26 października 2016 r., sygn. akt: I Aca 608/16). W uzasadnieniu do wyroku Sąd stwierdził, że:
"Zawezwanie do próby ugodowej nie ma charakteru czysto formalnego w celu przerwania biegu przedawnienia roszczenia, lecz widocznym jego motywem winna być chęć do zwarcia z przeciwnikiem w warunkach art. 184 i nast.k.c. ugody. To bowiem dopiero znamionuje czynność przedsiębrana w celu dochodzenia roszczenia."
W sprawach o stwierdzenie nieważności umów kredytowych trudno jest mówić o chęci zawarcia z przeciwnikami ugody. Takie postępowania bowiem często są poprzedzane pismami kredytobiorców do banków (przy wniesieniu pozwu obowiązkowe jest bowiem wskazanie, czy między stronami doszło do próby zawarcia ugody albo dlaczego do tej próby nie doszło). Banki zazwyczaj mają informację już przed wniesieniem pozwu, że kredytobiorca planuje wkroczyć na ścieżkę sądową.

 

Jeśli jeszcze nie zgłosiłeś się po bezpłatną analizę swojej umowy kredytowej, nadszedł ten czas. Wyślij skan umowy na adres frankowicze@arbitersa.pl i dołącz do zadowolonych klientów, którzy nie są już frankowiczami.

Więcej  “tutaj”